Cyber-senioren

Ik reken mezelf - helaas terecht - al lang niet meer tot de junioren. Daarbij hoort natuurlijk onlosmakelijk dat ik me tot de senioren moet rekenen. En dat is niet de bevolkingsgroep die bij uitstek bekend staat om handigheid met computers en software. Daarom ben ik natuurlijk apetrots (apentrots gaat me te ver, zo trots ben ik nu ook weer niet) dat ik - op mijn oude dag dus - drie websites 'in de lucht' houd, met aan twee ervan een blog en dan nog dit onafhankelijke blog. En dat ik daarvoor 'jasjes' heb gemaakt die mij zelf in elk geval aanstaan.

Er zijn natuurlijk anderen, die zich op een nog veel gevorderder leeftijd met het fenomeen computer vertrouwd hebben gemaakt. Op Twitter is een van mijn contacten een dame van over de tachtig, die niet alleen het medium technisch perfect onder de knie heeft maar ook het bijbehorende taalgebruik bezigt.

Maar de kroon spant mijn tante Greetje. Zij is nu op een leeftijd waarop we ons moeten afvragen of de verzekeraar zich het betalen van haar pensioen nog wel kan veroorloven. Dichter bij de negentig dan bij de tachtig. Ik had net het RSS-feed-fenomeen leren kennen. Toen ik haar aan de telefoon duidelijk wilde maken wat RSS is, en probeerde in eenvoudige non-cyber-taal - ze is per slot al een dagje ouder - uit te leggen hoe dat werkt en wat je dan moet doen, zei ze: 'Wat maak jij het ingewikkeld. Je bedoelt gewoon een feed. Die gebruik ik jaren!'. Dan voel ik me plots niet alleen een cyber-senior maar ook een cyber-sukkel. Hulde aan tante Greetje!