alweer bijna 10 jaar voorbij...

Er is alweer bijna tien jaar voorbijgegaan sinds mijn moeder in september 2006 's nachts ongelukkig viel en na een week een dwarslaesie ontwikkelde. De tijd die volgde was een emotionele achtbaan, waaraan we, hoe vreemd het ook klinkt, niet alleen maar nare herinneringen hebben. Omdat moeder een grote vriendenkring had werd het op de hoogte houden van alle geïnteresseerden via de gebruikelijke weg - met brieven die geschreven, gekopieerd en met postzegel verstuurd moesten worden - na korte tijd al niet meer uitvoerbaar. We hadden onze handen vol, want moeder was gereduceerd tot een (uitstekend) functionerend hoofd, en het enige wat haar gelaten was, waren de bezoeken en de gesprekken met ons, met enkele van haar kleinkinderen, met natuurlijk haar favoriete zusje Greetje en met die vrienden en vriendinnen die nog mobiel genoeg waren om naar haar toe te komen. Daarom ging de communicatie vroeg in 2007 over naar een - technisch nog gebrekkige - blogvorm. Wat erin staat gaat natuurlijk over moeder, maar het zegt meer over mijn gedachten en emoties in die lastige maar waardevolle maanden die haar nog restten. Voordat alles langzaam in de vergetelheid raakt, of erger nog, door een domme computercrash definitief verdwijnt, heb ik de blogposten verzameld, de chronologie omgedraaid om alles makkelijker te kunnen lezen, een paar beelden toegevoegd en nu als Spinsel aan de wereld prijsgegeven. Ook een vorm van loslaten. Hoewel er nog vaak fragmenten door mijn hoofd vliegen. zoals deze week, met een boek op het terras van ons huis in Fajã da Ovelha, Madeira, toen er in de laatste zonnestralen van de dag op de hoek van ons dak ineens een merel het hoogste lied zong. Ik was ineens terug in Steenbergen, na een bezoek-met-gouden-randje aan moeder. Die momenten zullen wel altijd terug blijven komen. En dat is goed. Maar nu is het tijd om dit document aan de cloud die Google heet toe te vertrouwen en hem van mijn eigen harde schijf te wissen. Voordat de ouderdom van de laptop dat zelf doet. Voor wie het lezen wil - pas op, veel tekst - een inkijk in mijn gedachten in een lastige maar toch mooie tijd...